Mijn dierbaarste kwam te overlijden
Wanneer ik dit schrijf is het al 14 jaar geleden dat ik mijn opa verloor. Ik heb geen gemakkelijke jeugd gehad en mijn opa was dan ook mijn vaderfiguur en held. Hij ging vaak met mij en mijn broertje naar bossen toe, kikkers vangen, vogelhuisjes timmeren en bootjes maken die echt konden drijven op het water. Hij was er altijd voor ons en bij hem kon ik mezelf zijn. Helaas kreeg hij op een gegeven moment COPD en hartproblemen, waardoor hij op mijn 19de jaar overleed.
Nog steeds aan het rouwen
Ik denk meerdere keren per week aan hem. Wanneer ik hem op moeilijke momenten nodig heb, weet ik hem altijd te vinden: voor hem heb ik een ster uitgekozen, die dan toevallig altijd zichtbaar is. Ook was hij een duivenmelker en zie ik in elke duif een stukje steun van hem.
Toen hij net overleden was moest er veel geregeld worden, zoals de uitvaart. Als kleinkind werd ik op een goede manier betrokken bij de uitvaart: ik mocht het een en ander meebeslissen en tekeningen van ons gingen mee in de kist bij opa.
Daarna viel er best wel een stilte. Ik wist niet zo goed hoe ik met mijn rouwproces om kon gaan en anderen zagen ook niet aan mij wat ik nodig had. Diegene waarbij ik volledig mezelf kon zijn, was er niet meer.
Hoe het idee is ontstaan
Wat heb je nodig om te steunen?
Jaren later, toen ik op de kunstacademie zat wilde ik graag iets doen wat anderen kan helpen bij het rouwproces. Ik zette een rijtje op papier wat ik zelf nodig zou hebben op het moment dat ik hulp nodig had bij mijn rouwproces:
- Praten over mijn gevoelens en herinneringen delen van je dierbare.
- Soms afstand kunnen nemen van je verhaal.
- Iets tastbaar/zichtbaar hebben van diegene die is overleden wat je bij je kan houden.
Sieraad als ondersteuning
Al snel kwam ik op een rouwsieraad uit die op een zichtbare plek wordt gedragen, zodat de ander gemakkelijk en snel zou zien, wanneer iemand behoefte heeft aan hulp. Omdat het tastbaar is en symbool staat voor je rouwproces, kan je het gemakkelijk van je afnemen en letterlijk een plekje geven, zoals bij een gedenkhoekje.
Later in het ontwikkelingsproces maakte ik het deelbaar. Dat zorgde ervoor dat een stukje bij de overleden dierbare kon blijven en je zelf het grootste deel bij je kan houden.
Het rouwsieraad staat voor de band die jij hebt met de overledene: het is misschien verbroken, toch zal het een geheel blijven.
